Όλες οι ιδέες εκεί ψηλά, φρούτα ενός δέντρου που χάνεται πάνω απ’ τα σύννεφα κι εγώ από κάτω περιμένω μ’ ένα μυαλό ανοιγμένη απόχη να μαζέψει ότι πέσει.
Αλλά οι ιδέες δεν έχουν βάρος κι η βαρύτητα δεν θα μου φέρει τίποτα κάτω...
Πρέπει ν’ ανεβώ ψηλά κι ο ίλιγγος μόνο με την σκέψη του ύψους μ’ αποτρέπει.
Πετάω το τετράδιο όσο πιο ψηλά μπορώ κι αυτό κτυπάει μια ιδέα από τις πιο κάτω,
χιλιοειπωμένη κι ασήμαντη ... πρέπει ν’ ανέβω ψηλά... κι αν αλλάξω τα χέρια με φτερά δεν θα’ χω ούτε λόγο να ψάχνω ιδέες ούτε χέρια να τις γράψω.
Η ώρα περνούσε και το πεινασμένο μυαλό μου είχε στήσει φάκα το τετράδιο μπας κι αρπάξει οτιδήποτε.
Ξαφνικά μια ιδέα με κτύπησε και τρόμαξα γιατί ήταν αδύνατο να βγει με λέξεις... μου πήρε το μυαλό...κι έφυγε...
Κι εγώ άδειος μπροστά στις άδειες σελίδες, μπήκα μέσα τους και χάθηκα...
