Μια σκέψη, μια τζούρα καπνού, μια γουλιά καφέ, παύση και ξανά... ιεροτελεστία καλημέρας, πιάνω το μολύβι ή καλύτερα με πιάνει το μολύβι
απ’ το χέρι και με πάει μια βόλτα σα σκύλο μέχρι το πάρκο του τετραδίου
κι ύστερα πίσω στο σπίτι να γράφω για τα σκατά που μύρισα, τα χάδια και τις κλωτσιές που μάζεψα και τις λάγνες μυρωδιές...
μια τζούρα καπνού, μια γουλιά καφέ, μερικά βήματα λέξεις...
η πόρτα κλειστή κι η ουρά μου στα σκέλια έτοιμη να πεταχτεί ψηλά στο άνοιγμα της.
Γαμώτο δεν είμαι σκύλος και πρέπει να ντυθώ για να βγω έξω...
Έγραψα μια ταμπέλα σκύλος, την κρέμασα στον λαιμό μου και βγήκα γυμνός στο δρόμο. Οι άνθρωποι αποτραβιόντουσαν με φόβο κι ας μην είχα γράψει ότι δαγκώνω!
Οι άνθρωποι όσο φοβούνται την γυμνή αλήθεια και την γύμνια των άλλων δημόσια
άλλο τόσο αυνανίζονται μ΄ αυτές όσο είναι μόνοι πίσω από μια κλειστή πόρτα...
