Να φτιάξω λάγνες του μυαλού εικόνες να χαϊδευτούμε;
Να ζωγραφίσω για να κρύψω την ασχήμια στο φόντο;
Να τραγουδήσω για να ξεχάσεις το θόρυβο της πόλης;
Να διαλέξω λέξεις μία προς μία να ντύσω τα ψέματα;
Τι ομορφιά έχουν τα δάση που δεν ανήκουν σε κανένα;
Να τα κάψω κι ότι μείνει να το κάνω κωλόχαρτο;
Να τα κτίσω για να μεγαλώσω το εγώ μου;
Να σου χορέψω με αντάλλαγμα το κεφάλι σου;
Να επινοήσω θεούς να προσκυνήσεις;
Είμαι μια γενετική παραφωνία...
ένα παρά φύση λάθος...
μια διασταύρωση γήινου είδους μ’ εξωγήινο παράγοντα.
Η ελεγεία του ψεύδους... η αισθητική της καταστροφής...
η σοφία του μηδενός...
η αναγέννηση του πλανήτη θα ‘ρθει μετά την καταστροφή του
και φροντίζω εγώ γι’ αυτό!
Αγαπώ να σκοτώνω, μου φέρνει κέρδος και ικανοποίηση,
καμιά φορά τρωω τα θύματα μου.
Κλάψε να σου σκουπίσω τα δάκρυα!
Ονειρέψου να σε ξυπνήσω!
Υποτάξου να σε γαμήσω!
Αρνήσου να σε βιάσω!
Ζήσε να σε σκοτώσω!
Κοιτώ ψηλά, είμαι άνθρωπος!
Στόχος μου να κοιτώ από ψηλά, να γίνω θεός....
έστω για λίγο, να σκορπάω την καταστροφή από το ρετιρέ μου!
Η εξουσία είναι η ουσία που με φτιάχνει...
Ένα τσίρκο με φοβισμένα ζώα... κτυπώ το μαστίγιο μου
κι ο βασιλιάς της ζούγκλας υποκλίνεται...
το κοινό χειροκροτεί...
υ.γ Δεν είναι όλες οι κατσαρίδες ίδιες,
μια κατσαρίδα που αυτοκτονεί είναι μια καλή κατσαρίδα!
