Ανακάτεψα τις σκέψεις μου με χρώματα και λέξεις
κι ύστερα τα πέταξα όλα σ’ ένα κενό, άσπρο χαρτί.
Αυτό που είδα, ένας πολύχρωμος εμετός με κομματάκια
λέξεις από σκέψεις, που έτρωγα όλο το βράδυ
και τη μυρωδιά του φόβου για το ποιος ήμουν ..
η φωτιά άφησε μι’ ανάσα καπνού και μια γκρίζα θλίψη στάχτη...
άναψα ένα τσιγάρο κι έσβησα στη νύχτα τη σκιά μου...
πίσω από κάθε λέξη κρύβεται μια άλλη λέξη
και πίσω ένα νόημα που δεν βγαίνει με λέξεις,
πίσω από το νόημα η σιωπή,
πίσω από τη σιωπή ο φόβος, πίσω από τον φόβο εγώ και πίσω από μένα ο θάνατος που μπερδεύεται με την ανάσα μου και γελά όταν βήχω, σε κάθε ρουφηξιά από το αναθεματισμένο τσιγάρο μου...
