Δρόμος νύχτας για ένα μωβ πουθενά
κι ένα βαθύ κόκκινο τίποτα για σκοπό,
με πήραν από το ασπρόμαυρο εδώ μου,
με μια ελπίδα χωρίς χρώμα.
Σκέψεις βουτηγμένες στο μπλε
ν’ αφήνω πίσω μου μη χάσω το δρόμο
σ’ ένα ατέλειωτο μαύρο σπαρμένο
λαμπτήρες άστρα, ουράνια πόλη,
με γαλάζιες παραισθήσεις μέρας.
Περπάτησα ως την άκρη του μαύρου,
εκεί που το σκοτάδι σπάει σε μωβ ρωγμές
και πριν προλάβω να δω πίσω από το πουθενά
έχασα το είναι μου σ’ ένα βαθύ κόκκινο τίποτα...
κάποιος βρήκε το κορμί μου πεταμένο
σ’ ένα ασπρόμαυρο εδώ.
