Τόσα γιατί, αγκιστρώνουν το μυαλό μου
δόλωμα το πετούν σε θάλασσα ανοιχτή
να πιάσουν απαντήσεις
κι όταν νιώθω ότι σοφά ψάρια τσιμπούν,
τραβάω γρήγορα το νήμα καθ’ ερώτησης
και βρίσκω το μυαλό μου μισοφαγωμένο
και τα γιατί αγκιστρωμένα σε φύκια του τίποτα.
Πετώ τα φύκια, τ΄ αγκιστρώνω καλύτερα
το πετώ μακρύτερα κι όταν κάποιο ψάρι σοφό
φαει το μυαλό και πιαστεί στ’ αγκίστρια μου
δεν έχω πια μυαλό να πάρω απαντήσεις
και το τρώγω...
Την επόμενη μέρα βρίσκω φύκια στο κεφάλι μου
και εμένα να σκέφτομαι με την κοιλιά μου...
