ΟΡΘΟπαραλογισμός

Αποφεύγω το παράλογο,

στρατευμένος στη λογική του συνόλου

κάτω απ’ του βοσκού το πρόσταγμα

και τα γαυγίσματα των μπάτσων.

Κάνω όνειρα, αφημένα

στην κρίση του ονειροκρίτη.

Ζωή υπό έλεγχο και τάξη.

Στόχος, να ορθοποδήσω,

σύμφωνα πάντα με την κυρίαρχη

λογική της ορθής γωνίας,

να πατήσω στους άλλους,

σκαλοπάτια ν’ ανέβω.

Σκέφτομαι ορθά

και γράφω ορθογραφημένα.

Όργανα της τάξης, γιατροί

και ο αυτόματος ορθογράφος

φροντίζουν και οδηγούν

τα βήματα και τις λέξεις μου,

αποστειρωμένα τόλμης, φαντασίας

και γλωσσοπλασσίας

κάθε ρήμα, κάθε πράξη

που τελώ με ένα Ο ΜΕΓΑ στο τέλος

όπως εγΩ

όχι ο μικρό, Ο ΜΕΓΑ!

Κι εκεί που τελειώνω

εγΩ ο μικροΜΕΓΑλος θεός,

ο ΩΝ...

και δεν μιλάμε για έναν

οποιοδήποτε Χριστό

αλλά για τον ΟΡΘΟδοξο,

τον ΜΕΓΑλύτερο,

αυτόν της ορθής ευκλείδειας γωνίας,

του σταυρού των 90^ο του μαρτυρίου...

πολλοί σταυροί, στοιχισμένοι, ζυγισμένοι,

σαν πλακάκια τουαλέτας,

σύμβολο ζΩής μικρής

κι ας γράφεται με Ο ΜΕΓΑ

κι ο θάνατος αιώνιος

ας γράφεται με ο μικρό..

διαλέγω τις 360^ο του μικρού ο

και όχι τις 90^ο του ορθού εγΩ.

Διαλέγω τον ορθοπαραλογισμό μου,

δεν θέλω ένα πλακάκι με τ’ όνομα μου

στην τουαλέτα της ζωής

κι αφού με βαφτίσατε

προτιμώ το χριστιανός ανορθόδοξος

έτσι γιατί κι ανάποδα

να δεις τον σταυρό

σταυρός μένει...