Απόπλους σκέψεων,
φορτία με λέξεις στο χαρτί,
μυαλά αμπάρια, στεγανά και σφαλισμένα
από καταιγίδες ονείρων.
Μεταλλικοί φθόγγοι, συλλαβών
προσανατολίζονται στο μαγνητικό βορά
του τετραδίου, χαράζοντας ρότα
στο δύσκολο ταξίδι
μέσα στη θύελλα
της ασυναρτησίας.
Απάνεμα λιμάνια,
στο τέλος παραγράφων,
καταφύγιο κι ανάπαυλα
μιας κραυγής
κλεισμένης στο μηχανοστάσιο
να παίρνει ανάσα νικοτίνης
ν’ αντέξει.
Κινητήρια δύναμη και εύφλεκτη,
Ψυχής ενέργεια,
ικανή να τινάξει όλα τα γράμματα στον αέρα
από στίξη σε στίξη.
Ένα κύμα ακόμα,
ένα κόμμα ακόμα,
υπερθέρμανση...
κλάμα, θυμός και έκρηξη!
.......................
ναυάγιο κειμένου,
πνιγμένες λέξεις
σπασμένες συλλαβές
να επιπλέουν
σε κύματα φόβου...
κι ένα όνειρο σωσίβιο
να φτάνει μόνο,
σε άγνωστο ακρογιάλι...
ένα κύμα ακόμα,
μια ανάσα ακόμα...
να το πάρει
ακόμα πιο μακριά,
μέσα μου...
